Een vriendelijke uitleg van de vriendelijke brief voor een vriendelijke vriend(in), deel 1
Laten we beginnen bij de titel (brief hoofd), ‘Vriendelijke brief aan de burgemeester: samen zijn we kundig’. Vriendelijk is voor ons de basishouding. De houding die voor ons stroming, beweging, etc mogelijk maakt. Vriendelijkheid is voor ons een (open) houding die uitnodigt om mee te doen op eigen manier en beweging. Met het bijschrift ‘samen zijn we kundig’ menen we te zeggen dat we samen de wereld vormen, samen de beweging maken en samen de beweging zijn. Samen zijn we in staat tot alles wat we kunnen bedenken en bevatten, zelfs tot meer als dat.
De brief begint met honorabele burgemeester.
Honorabele: Door de term honorabel te gebruiken eer ik (als schrijver) de burgemeester, je zou het een uiting van respect kunnen noemen maar ikzelf gebruik liever de term Appreciëren. En dat is het begin Appreciatie, een waardering van de dingen, processen, gebeurtenissen, emoties, wensen, etc binnen, buiten en boven en onder ons. Dit is niet alleen het begin van de brief maar ook de kern en het eind.
De brief is gericht aan de burgemeester.
Burgemeester:De burgemeester is een (wettelijke) bestuurder, hij staat aan het hoofd in het dagelijks bestuur van een gemeente. Wat is een gemeente? Je kan een gemeente zien als een instantie waar je belasting aan betaalt, een plek waar je het paspoort haalt en een geboorte laat registreren. Een verzameling al dan niet competente ambtsbekleders te samen of (zelfstandig) onderdeel van ‘de overheid’ . Een andere manier om gemeente te beschouwen is als de gezamenlijke burgerij, alle burgers te samen. Zoals jij ook deel bent van een gemeente. De plek waar je woont behoort ook tot de samenstelling van de gemeente en ondanks dat men het niet altijd zo voelt, ben je een representatie van iemand van jou gemeente. De burgemeester staat synoniem voor de eerste burger, of zelfs burgervader. Hij zet zich in voor de gemeente ,waaronder hij ook valt, om deze zo prettig als mogelijk te laten continueren. Natuurlijk zijn er tal van persoonlijke en raad-technische aspecten, trends, toekomstbeelden etc, etc waardoor een burgemeester zich op zijn beurt weer laat leiden, maar in principe is hij de meest vooraanstaande man of vrouw binnen de gemeenschap. Aan de burgemeester, in daad en voorkomen, zouden we (idealiter) kunnen aflezen hoe het gesteld is met onze gemeenschap en dus met ons zelf. Zelfreflectie ten top dus.Hier neemt de brief dus eigenlijk al een tweeledigheid in. Enerzijds de burgemeester en anderzijds de zelfreflectie. Nog interessanter is het dus te bedenken dat ook je lichaam een gemeenschap is. Een verzameling cellen, atomen, bacteriën, ledematen etc. allen een gemeenschap te samen. Als we de wetenschappelijke stroom volgen zijn al deze onderdelen op zichzelf ook al gemeenschappen. Vanuit het perspectief van zelfreflectie kan je jezelf dan afvragen; is daarin een burgemeester? En wat stelt deze vraag?Uit de aanhef alleen al kan je dus opmaken dat de brief gericht is aan de burgemeester in de volle betekenis van het woord. Een waardering voor de functie en de persoon die hem draagt. En ook een waardering voor de zelf die je gereflecteerd ziet in de burgemeester.
We zijn geaspireerd: het woord aspiratie heeft een aantal betekenissen. Voor ons heeft aspiratie te maken met een ‘oer’-streven en adem. Aspiratie komt in onze interpretatie voor de inspiratie, etc. Voor ons treed aspiratie zelfs buiten de barrières van het persoonlijke of individuele. Onze interpretatie van het woord aspiratie is niet zo belangrijk hier, over het algemeen betekent het een soort van streven, zoals iemand kan streven een boek te gaan schrijven, of een schilderij te maken. Aspiratie ligt buiten het domein van ambitie.
'De meest grote les die men in het huidige India kan leren, volgens ons, is de les van het geven.'
De meeste mensen die voor studie naar India gaan, doen dat meestal voor een soort van spirituele studie, of vanuit een spiritueel ideaal. Yoga is daarin misschien wel de bekendste. Er zijn ook mensen die voor een bepaalde tijd zich terugtrekken in een zogenaamde ashram, of in de prachtige Himalaya. Tijdens de studie krijg je al snel door dat het uitgangspunt, of punt van vertrek, bij welke van de spirituele studies dan ook, iets anders als het zelf is. Met het zelf word hier bedoelt; dat waaraan wij normaliter refereren als ik, mij of van mij (mijn). Erg lastig want als (het) ik niet de basis is van mijn ervaring wat dan wel? En bovendien zonder ’ ik’ is er geen ‘mijn’ ervaring….. Veel mensen vullen, in eerste instantie het gat op met ‘geloof’, wat op zich niet erg is. Maar geloof in deze is geen waarheid maar een opstapje, een hulpmiddel om de werkelijke lessen te begrijpen. Een van die lessen, voor ons op dit moment de grootste, is het geven. Geven kan je hier het bes
Via de FB pagina van MenS ontvingen we de volgende vraag:
Mooie brief die een wereld schetst dat aansluit bij het programma van MenS. Hoe zie jij de praktische invulling van deze brief voor je?
Bedankt voor je reaktie Snowhawks Call.
Fijn dat je herkenning vindt in de brief. Goed ook te horen dat er een aansluiting is bij het programma van MenS. Als antwoord op je vraag zou ik , bij deze gelegenheid, willen beginnen met taal. In Nederland zeggen we dat een Partij ergens voor staat. Ook persoonlijk kunnen we ergens voor staan. Ergens achter staan maakt je snel een aanhanger, en zo maakt ergens voor staan je een voorstander. Houd dit ons niet juist weg bij de kern?
Je vraag t naar mijn persoonlijke visie op een praktische invulling. Dus ik zal het zoveel mogelijk ‘persoonlijk’ proberen te beantwoorden. Dit doe ik het beste door weer te geven op de manier waarop ik op dit moment, praktisch, in de wereld sta. Waar ik de afgelopen jaren aan gewerkt heb is hoe ik mijn uitingen/ werken meer ‘natuurlijk’ kan laten verlopen. Tijdens deze tocht, (die zoals ik inmiddels heb ingezien nooit eindig is, en met name’ uitzicht’-loos),en welke zeer zeker ook erg interessant is, kwam ik tot het inzicht dat de idee dat het de natuur van de mens is om gezond en gelukkig te zijn, geen idee is. Het behoort tot de basis. Dat de beleving van gezondheid en geluk verschilt van individu tot individu maakt mijn, aspiratie, het streven voor het welzijn van alle mensen tot een queeste.
Uitgangspunt bij deze queeste is dat ikzelf niet los ben van natuur. Dus ook ikzelf ben gezond(heid) en geluk, dit is niet alleen een affirmatie maar onder andere ook een punt van reflectie. Aspiratie staat niet los van natuur en aangezien natuur niet los staat van mijn persoon kan dan mijn aspiratie persoonlijk zijn? Erg praktisch voor mezelf (of eerlijk gezegd, steeds meer….)
Interessanter, in dit schrijven, is het de persoonlijke in de vraagstelling weg te laten . Op het moment dat we dit doen maken we van het persoonlijke iets meer gezamenlijk, door het te verspreiden op het internet maken we het meer wereldlijk. De vraag met weglating van het persoonlijke wordt dan; Hoe is de praktische invulling van deze brief? Dat is een mooie vraag waar we samen over zouden kunnen nadenken. Echter we zijn beide er al mee begonnen, en we zijn niet de enige daarin. Dit is niet vreemd , het is natuur. Het zou eerder vreemd zijn als we de natuur zouden kunnen ontlopen. Hopeloos en idioot zou onze aspiratie dan zijn. Hoe kunnen we dus ook wel eventjes weglaten. Er blijft dan geen vraag meer over maar juist een aanbod, iets wat we geven:
De praktische invulling van deze brief (die we samen dragen)….
- samen zijn we kundig.
De brief is zelf al een vulling. Zoek je naar een methode dan zou je vet gemaakte woorden kunnen volgen als een soort van blauwdruk. Op een volgend zou dat zijn; beginnend bij de waardering de uiting van appreciatie voor een bepaalde functie ; honorabele burgemeester. Vervolgens De Aspiratie wat inhoud :Klaar staan en bereid zijn om te handelen, bewustzijn, intrinsieke stilte, bevestiging, natuurlijke schoonheid en natuur. Daarna een van de dingen die voortvloeit uit de bloei van aspiratie, het graantje: menselijke waarde, werken, natuurlijke kringloop, gezamelijke maatschappelijke verantwoordelijkheid, werken en bewustzijn verbreed, onbekende maar gezonde toekomst. Tot slot waar de brief ook al mee begint; ‘samen zijn we kundig’. Hierin is vriendelijkheid onze houding en kundigheid een aanzet tot actie. We zijn begonnen met het geven, het ruimte geven aan de aspiratie en ondermeer het verspreiden van de brief in daad, woord en geschrift. We kunnen dit samen continueren. Actie als het handelen, bewegen of veranderen is geen resultaat maar een start een uitgangspunt.
Om deze comment af te sluiten refereer ik naar het begin. In de gedachte van de brief wensen we helemaal geen stander te zijn eerder een loper. En zo geen voor-, achter-, boven- of onderloper en al helemaal geen in- of op-loper. Gewoon een loper, niet omdat het moet of vanuit een bepaald beeld, maar vanuit onze aspiratie. Appricieerend de beweging, de natuur, onze natuur. De brief is daar een uiting van net zoals www.gardennyoga.com, www.natasjamoves.com, www.givingyoga.com en www.piyama.org. Uiteraard delen we deze comment op de blog van garden n’ yoga (met je naam als je dat goed vind natuurlijk), je kunt de comment ook terugvinden op www.hetmonstervanblogness.wordpress.com . Een andere, meer grondige uitleg van de brief wordt ook op die manier gecommuniceerd, ook door vraag.
Nogmaals bedankt voor je waardevolle reactie, schroom je niet tot meer Aktie.
Vote office daughter early. Development Democrat trade pick whose son. Art space protect apply dog seek.
Worker middle hold participant agreement pick. Central firm series worry analysis.
RSS Feed